Dit jaar hangen thuis voor het eerst drie bijzondere boodschappers van vrede in de kerstboom. Een Palestijnse huisvader uit het Aida Vluchtelingenkamp bij Bethlehem maakte engelen uit gebroken flessen en lood. Glas dat nu eens niet dient voor Palestijnse molotovcocktails. “Gesmolten lood” nu eens niet voor een Israëlische operatie gebruikt. (www.lajee.org) Doorschijnend zingen ze meerstemmig een Gloria in den hoge en een Boodschap van Vrede op aarde aan alle mensen van goede wil. Versterken wij vandaag dit koor, ieder met zijn eigen stem? Of financieren wij liever muren tussen mensen? (http://www.russelltribunalonpalestine.com/en/1103/concluding-statement-london-session)
Broos weerspiegelen de drie engelen de herinneringen aan mijn bezoek aan de geboorteplaats van Jezus Christus. Toen Herodes de Grote, megalomaan en paranoïde, als koninklijk-collaborateur Massada bouwde, werd God er mensenkind in een armzalige grot of stal. Zoals we er een aantal hebben gezien. Palestijnse nomaden bewonen ze nog altijd. Ze hoeden er hun schamele kuddes voorbij Beersheva aan de rand van de Negev. Wat een contrast met de witte nieuwbouwbruid Yafo-Tel Aviv die zich op zeer liberaal Joods-Amerikaanse wijze settelt voor een huwelijksleven aan de warme mediterrane kust of straks even riant in een design-nederzetting in het diepere binnenland. Een bescheiden Kiboetsim-mentaliteit lijkt vervlogen. Nu is er een Burcht van een Kerk op Manger Square Bethlehem. De Heiligen van de Byzantijnse mozaïeken uit de 12de eeuw hebben nog de kogelgaten in hun hoofd van een belegering in 1967. Voor Christenen vervulde Jezus van Nazareth als kind reeds de Messiaanse verwachting. Maar vandaag kan iedereen de Joden begrijpen: het Rijk van Vrede is nog altijd niet gerealiseerd. Orthodoxe Joden wachten nog altijd halsstarrig en tevergeefs op hun Messias. Ondertussen is er sinds 1948, “de Nakbah”, geen plaats meer voor de Palestijnen in de Israëlische Stal van segregerende checkpoints, tunnels en ID-wegen. De Omar-Moskee uit 1860 aan de andere kant van Manger Square symboliseert nog de vertwijfelde poging tot historische dialoog tussen Christenen en Islamieten. De Joden gooiden meer dan roet in het eten. Een dodelijk wederzijds opbod van zinloos geweld als resultaat.
Vanzelfsprekend hebben de Joden, terug uit Egypte, terug uit Babylonische en Assyrische Ballingschap, terug uit de Diaspora vanaf 70 na Christus, door de Romeinse bezetter onder de voet gelopen, tot pas terug uit de tweede wereldoorlog, voortdurend een geschiedenis van niet te miskennen lijden. Er is een terechte vraag naar een eigen veilige thuis: een ‘Eretz Tova’. Een Land van Belofte met onverdeeld een Stad van Hemelse Vrede als hoofdstad. Het “Yad Vashem”- “Holocaust” museum brandt terecht een eeuwige volwassen vlam als herinnering aan “Shoah” en “Endlösung”. Ook ontelbare kleine vlammetjes als naam, nagedachtenis en herinnering aan de kinderslachtoffertjes: één voor één genoemd met leeftijd, doen ons in stilte wiegend, profeten stamelen: Jesaja 65, 19-20. ”Dan zal ik juichen om Jeruzalem en mij verblijden om mijn volk: geween en gekerm worden er niet meer gehoord. Er is geen zuigeling meer met een kort leven en geen grijsaard die zijn jaren niet vervult, want de jongste sterft op de leeftijd van honderd jaar.”
Maar Jesaja gaat zelf als onstuitbare profeet gedreven verder: Jesaja 65, 21-22 en 25. “Zelf zullen zij wonen in de huizen die zij zelf hebben gebouwd en eten zij de vruchten van de wijngaard die ze zelf hebben geplant. Zij bouwen niet meer wat een ander zal bewonen en planten niets waarvan een ander zal eten? Dan grazen de wolf en het lam eensgezind, de leeuw eet dan hooi zoals het rund, terwijl de slang zich voeden zal met stof. Niemand zal nog kwaad doen of onheil stichten op heel mijn heilige berg, zegt de Heer.”
De voormalige soldaat die de stilte brak op zijn gidsbeurt in Hebron (www.breakingthesilence.org ) of de plaatsaanduidingen van Zochrot (www.zochrot.org ) die de volledige geschiedenis willen bovenspitten van verdwenen Palestijnse dorpen, schreeuwen het van de daken dat de Gulden Regel (‘Doe aan een ander wat je wilt dat jou geschiedt’, als basis voor een wereldethos gemotiveerd door alle levensovertuigingen wereldwijd), hier nog altijd geen vredevolle werkelijkheid is. Wij nagelen dit jaar, om nooit meer te vergeten, een kleine zilveren Mezouza, de Gulden Regel er in opgerold, naast de kerstkribbe. Wij wijzen met een Yad (Joodse leeswijzer) de onbereikbare, onaanraakbare, onrealiseerbare Bijbelse Boodschap aan. “Allah Oe Akbar”, meermaals per dag wordt het wereldwijd luid aangekondigd: God, Jahweh, Allah is zo groot, zo onbereikbaar veraf: transcendent. Een mens zou ophouden te dromen, te hopen, te geloven dat vaderlijke vrede mensen tastbaar nabij kan zijn, zoals Janusz Korczak zijn leerlingen. Hoeveel mensen moeten er nog gepest, gegeseld, gekruisigd, gestorven en begraven worden? Hoeveel nog hun Via Dolorosa gaan? Wanneer zullen we allemaal de moed hebben om wegen van verrijzenis te gaan? Wanneer zullen we uit ons witgekalkte knekelgraven in het Dal van Josafat verrijzen? Wanneer zullen we samen het graf van de Aartsvaders (Haram al-Khalil) mogen betreden? Waarom moet Ray Dolphin, UNO-vertegenwoordiger in Jeruzalem met heel precieze kaarten aantonen dat Israël zijn staatsgrenzen nog altijd niet vast wil leggen om stiekem Palestijns land te kunnen annexeren? (www.egmontinstitute.be/speechnotes/06/060620-West.Bank/Ray.Dolphin.htmn; www.ochaopt.org )
Ja, het Onze Vader staat in alle talen van de wereld geglazuurd in de Pater Noster-kerk in de Hof van Olijven! Ja, ondanks alle leed om gestorven familieleden in het wederzijdse geweld, is Rami Alhanan van “Parents Circle” getuige van hoop samen met Yonathan Shapira van”Combatants for Peace”! (www.theparentscircle.com; http://cfpeace.org ) Ja, tegen alle wereldse waanzin van wegenpasjes en identiteitscontroles in jongleren jongeren van de circusschool te Ramallah hun vertrouwen in elkaar aan de trapeze! Ja, Jessika Devlieghere zou ongehinderd met haar man door het land moeten kunnen reizen! (palestinian.circus@gmail.com) Ja, het moet mogelijk worden dat het Tempelplein voor alle volkeren een bereikbaar teken van eenheid en wereldvrede wordt!( www.noblesanctuary.com) Ja, de muur voorbij The Green Line mag ons niet langer het opbouwen van het Warschau-ghetto, maar de val van de Berlijnse oproepen! Ja, Schefaa Abu Jabal onze Druzische gids in Golan moet een betere toekomst krijgen dan “The Syrian Bride“!(www.jawlan.org ) Ja, de Palestijnen en Israëliërs kunnen weer samen olijven, citroenen en druiven plukken! (www.lemontreemovie.com/lemontree_en.html ) Ja, gelukkig werkt Leora Garton aan vrije doorgang voor mensen en goederen in Gaza! (www.gisha.org ) Ja, het is echt geen spel (www.spg.org.il )meer als we inleven hoe de toestand is!
Een Palestijnse handelaar in de soeks van Nazareth gaf me op souvenirjacht voor het thuisfront “pro deo” een oude koperen boodschapperkoker mee. Hij hoorde me de doelstellingen van een vredespelgrimage met Broederlijk Delen/Pax Christi en hun partnerorganisaties verwoorden en gaf me open en spontaan de opdracht mee die Blijde Boodschap overal te verkondigen.” Walk on water” zingt een Vlaamse radiozender onbeschaamd. Wij kruisvaarders probeerden het eerst al eens uit aan de Dode Zee…nu in ons gewone leven. Als het zout zijn kracht verliest, waarmee gaan we dan zouten?
Benedict Verbrugge,
Vredespelgrim Pax Christi/ Broederlijk Delen samen met……
Geen opmerkingen:
Een reactie posten