pater Frans Bouwen Bron: Kerknet
JERUZALEM (KerkNet) – De Vlaamse witte pater Frans Bouwen beleefde de synode over het Midden-Oosten, die plaatsvond in Rome 10 tot 24 oktober, van op de eerste rij mee als expert. Hij getuigt: “Dit was een unieke en verrijkende belevenis. Als experts konden wij in plenaire zittingen niet het woord nemen, maar wel in de kleine werkgroepen. Wij hielpen ook het secretariaat met de samenvatting van toespraken, het uitschrijven en vertalen van de rapporten, en soms ook om klaarheid te brengen in de samenhang van ideeën. De plechtige opening en sluiting in de Sint-Pietersbasiliek, waarin paus Benedictus XVI voorging, waren de meest zichtbare en treffende manifestaties van deze synode. De paus was trouwens persoonlijk vaak aanwezig in de zittingen, zonder het woord te voeren, maar vol aandacht voor alles wat er gezegd werd.”
“De politieke instabiliteit in het Midden-Oosten, een vruchtbare bodem voor alle soorten van extremisme, evenals de daarmee gepaard gaande verslechtering van de economische en sociale situatie, maakt de christelijke aanwezigheid in deze regio heel kwetsbaar. Dat resulteert in een sterke emigratie van christenen naar Europa, de VS en Australië. Dat dreigt de toekomst van de christenen in deze regio soms op de helling te zetten. Omdat alle kerken uit het Midden-Oosten met dezelfde uitdagingen geconfronteerd worden, is een gezamenlijk overleg over deze situatie, evenals over de oorzaken en gevolgen daarvan, noodzakelijk. Dat was ook het eerste doel van deze synode. Ze probeerde ook kerken en publieke opinie bewust te maken van deze situatie.”
“De synode was een succes. In debatten bleef geen enkel probleem onbesproken: het conflict Israël-Palestina, de verslechtering van de sociale en politieke toestand, extremistische stromingen, het gebrek aan vrijheid en respect voor mensenrechten, de verhoudingen tussen christenen en moslims, de verontrustende emigratie, de vernieuwing van geloof en praktijk, enz. Wij werden allen getroffen door de openheid van geest en de vrijmoedigheid waarmee problemen werden besproken. Ondanks meningsverschillen was er een sfeer van broederlijke vriendschap en wederzijds vertrouwen, zowel voor plenaire zittingen als kleinere werkgroepen. Het wederzijds vertrouwen en de broederlijke solidariteit zijn zonder twijfel het eerste resultaat van deze synode. De ‘boodschap aan het volk van God’, die op het einde werd gepubliceerd, wil christenen in deze moeilijke omstandigheden aanmoedigen. Zij roept politieke en religieuze leiders in het Midden-Oosten en elders in de wereld op tot meer samenwerking voor een betere wereld waar iedereen, ongeacht godsdienst of nationaliteit, dezelfde rechten en plichten heeft.”
“Maar de echte taak begint nu pas. Hoe zullen patriarchen en bisschoppen deze ervaring aan hun gemeenschappen meedelen? En hoe de moedige oriëntaties in werkelijkheid omzetten? De bloedige aanslag in een kerk in Bagdad, een week na de synode, herinnert allen eraan dat het menselijkerwijze gesproken een bijna onmogelijke taak is. De nood aan geloof en vertrouwen, en de kracht van onderlinge samenhorigheid, die beleefd werd door alle deelnemers, moeten met de gemeenschappen aan de basis worden gedeeld. Dat zal een klare kijk en bewust samenwerken van de verantwoordelijken van de verschillende kerken vereisen.”
(Kerknet)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten