Niemand van jullie gelooft (werkelijk) totdat hij voor zijn broeder wenst wat hij voor zichzelf wenst (Islam).

(11-11-2010 - Maryse en Guido)

Niemand van jullie gelooft (werkelijk)
totdat hij voor zijn broeder wenst wat hij voor zichzelf wenst (Islam).

Onze priester Daniël leest in een viering met de groep de eerste revolutionaire preek van Jezus hier in Nazareth, die hoop geeft aan armen en zieken. Terwijl de rijken in die tijd dachten dat het koninkrijk Gods voor hen bestemd was. Verrassend, de oproep : “Dit is de hoogste plicht: doe niet aan anderen wat jezelf pijn zou doen en wens hen toe wat jezelf verlangt.” (Hindoeïsme). Deze oproep onstond ongeveer in dezelfde periode, toen oorlogen de volkeren teisterden, binnen wel vijftien godsdiensten. We bidden voor een toekomst voor de kinderen, luisteren naar de ander, authentieke en bezielende leiders voor dit land,…

We rijden door het land van Galilea naar de oude haven Akko.
Opvallend … overal bouwwerken, ook wegenbouw en hier ook groententeelt, door wie…voor wie? Immense velden, overal bevloeiïng : van waar moet het water blijven komen?

In de streek die we doorrijden werden veel dorpen vernield. De Palestijnen herdenken ieder jaar op 15 mei de Nakba (of catastrofe van 1948), door een symbolische terugkeer naar één van die dorpen. Er wordt nu een Israëlisch wetsvoorstel besproken over instellingen die zo’n viering financieel ondersteunen, die zouden aan banden worden gelegd.

Volgens de Israëlische wetgeving zouden Israëlische Arabieren (Palestijnen met Israëlisch staatsburgerschap) gelijke rechten moeten hebben als de Israëlische Joden. Toch zijn er duidelijke verschillen. Er zijn geen Palestijnse steden of dorpen bijgekomen. Grond werd vooral bij de Palestijnen geconfisceerd. Huwelijken met Palestijnen uit de bezette gebieden worden bemoeilijkt. Israëlische Arabieren mogen geen legerdienst doen, met als voordeel dat ze geen confrontatie moeten aangaan met hun Palestijnse broeders in de bezette gebieden, met als nadeel dat ze minder kansen hebben op werk…

De havenstad Akko getuigt van de vele bezettingen en een druk economisch leven. Het was een rijke Palestijnse stad. De oorspronkelijke bewoners werden verdreven en/of zijn gevlucht tijdens de Nakba. De huidige 30% Palestijnse bewoners komen vanuit de omliggende dorpen.

Tijdens de terugweg vertelt Brigitte over de visie en opzet van Broederlijk Delen en Pax Christi. De ultieme betrachting is rechtvaardige vrede in Israël en Palestina. Hun eisen zijn:
• Respect voor internationaal recht en voor mensenrechten;
• Beëindiging van de bezetting en de oprichting van de Palestijnse staat naast Israël;
• Respect voor de akkoorden tussen Israël en de EU, zoals het associatieakkoord.

De focus van Broederlijk Delen en Pax Christi is beleidsbeïnvloeding , sensibilisatie en educatie. Broederlijk Delen steunt ook projecten rond jongeren en cultuur in de Palestijnse gebieden en rond mensenrechten in Israël. De organisaties vertrekken vanuit de rechtenbenadering, die het respect voor het internationaal recht vooropstelt.Beide partijen moeten afzien van geweld tegen burgers. Israël heeft echter meer verantwoordelijkheden omdat het de controle heeft over de Palestijnse gebieden en moet zorgen voor de bescherming van alle burgers. Collectieve bestraffing van de hele Palestijnse bevolking in Gaza omwille van het geweld van de gewapende groeperingen mag niet.

Terug in Nazareth… heel druk, bussen toeristen vanuit alle hoeken van de wereld, schoolkinderen met rugzak, vrouwen gesluierd en niet, lange kleren, westerse kleren, mannen onderweg, allemaal mensen zoals jij en ik.
Dit land heeft mij vaak geraakt, maar geen moment dat ik mij onveilig voelde en toch kan er altijd ergens iets…

Na een bezoek aan de kathedraal en de soek in Nazareth, zetten we ons ‘s avonds terug samen. Het is hartverwarmend te horen hoe de vele ervaringen ieder van ons bewegen om thuis een bijdrage te leveren aan de sensibilisatie. Jullie horen nog van ons!






Vredespelrimage: eindigen in schoonheid(12-11-2010 - Denise en Dries )

Is het toevallig dat we onze laatste dag beginnen met een bezoek aan een Aquaduct in Caesarea, daterend uit de Romeinse tijd? Zoals nu in het Israëlisch-Palestijns conflict speelde water toen ook al een belangrijke rol. Het is maar een van de prestigieuze bouwwerken die de Romeinen er nagelaten hebben naast het amfitheater, de hippodroom en vele andere. Veronique vertelt over Petrus, die op bezoek gevraagd wordt bij Simon, de leerlooier. Bij God telt geen aanzien des persoons. Gods adem kan neerdalen over hen. Is het een droom, een utopie dat dit ooit realiteit wordt in het Israëlisch- Palestijns conflict?

We lunchen in een Kibboets in de buurt. Elisabeth vertelt ons over het leven in de Kibboets. Het patriotisme druipt eraf. Ze is fier dat haar zoon in het leger dient. Na de middag ontmoeten we Leora Garton, werkzaam bij Gisha, een partner van Broederlijk Delen. Gisha - Legal center for freedom of movement- werkt een vijftal jaren rond mensenrechten in de Gazastrook. Leora is een gedreven jonge vrouw die –al mag ze zelf in Gaza niet binnen- werkt aan meer bewegingsvrijheid voor Palestijnen, dit met alle legale middelen en met nieuwe media. Leora kijkt positief naar de toekomst.

We eindigen in schoonheid: bij een mooie zonsondergang wandelen we naar de oude stad van Jaffa. Het is er feeëriek, zeker in de artiestenwijk. Tijdens ons laatste avondmaal proeven we heerlijke mezze en verse vis. Tot op het laatste moment worden we geconfronteerd met bewegingsbeperking voor Palestijnen. De ober die ons bedient komt uit de Westoever en gaat eenmaal per maand naar zijn gezin, via wegen waar de muur nog niet voltooid is.
En nu zitten we hier in de luchthaven….klaar om terug te keren. Hopen indrukken wemelen ons door het hoofd… ervaringen die ons de keel toesnoeren en ook hoopvol zijn voor de toekomst.
- Muren, muren…..ze scheiden mensen. Negen meter hoog beton verhindert mensen om contacten te leggen, om toenadering te zoeken. Hallucinant!
- In het vluchtelingenkamp van Bethlehem houden ouders en kinderen na zestig jaar voor henzelf en hun kinderen de hoop levend om ooit terug te keren.
- Op de hoge muren rond het vluchtelingenkamp zijn de vroegere dorpen geschilderd met hun naam erbij. Maar deze dorpen zijn letterlijk van de kaart geveegd. Toen iemand van de groep vroeg aan een vader om op een wegenkaart hun vroegere dorp aan te wijzen, kon hij alleen een streek aanwijzen. De nieuwe kaarten zijn duidelijk, de dorpen bestaan niet meer.
- In Hebron gezien: naast de muur, in een verlaten straat is een hinkelperk geschilderd. Waar zijn de spelende kinderen?
- Jeruzalem, muren, oude en nieuwe; godsdiensten die ieder hun plaats opeisen. Christelijke denominaties met elk hun eigen heilig plekje…..gek toch voor een man die niet eens een steen had om……
- Breaking the Silence: het valt me op dat de Israëlische ex-militair die ons rondleidt ons bijna altijd toespreekt vlakbij een wachtpost,… ‘jonge Israëli luister a.u.b. mee, ik demoniseer niet jou, maar het immorele wat jij moet uitvoeren.’
- Hoop en toekomst in de getuigenis van iemand van ‘Parents’ Circle’, een Israëlische vader die een kind verloor door een bomaanslag, maar wie het lukt om zijn diep verdriet om te buigen in kracht om tegen de stroom in te roeien.
Dank je Brigitte, Veronique en Tamar voor jullie deskundige begeleiding. Dank lieve Israëli’s en Palestijnen en anderen die we mochten ontmoeten en met wie we in gesprek gingen.
Sjaloom, Salam, vrede